Moneta – przeważnie metalowy znak pieniężny, o określonej formie, opatrzony znakiem emitenta. Emitent gwarantował umowną wartość monety. Pierwotnie wartość ta zbliżona była do rynkowej wartości kruszców zawartych w monecie.
Pierwsze monety powstały w VII w. p.n.e. w Lidii (dzisiejsza Turcja). Były one wykonane z elektronu (stopu złota i srebra, naturalnie występującego w niektórych rzekach Azji Mniejszej) i miały owalny kształt. Następnie, monety zostały rozpowszechnione w Basenie Morza Śródziemnego przez Fenicjan oraz Greków. Metalowe pieniądze wykształciły się także niezależnie w Chinach i Indiach.
Główne elementy składowe monety to: awers i rewers (strona zawierająca informacje o emitencie i strona odwrotna), otok, rant, rzadziej egzerga. Poza tym, podczas opisywania monetę dzieli się na dwa pola (lewe i prawe) oraz odcinek. Monety mogą być także źle dośrodkowane, czy mieć odwrócony kierunek stempla.
Monety mogą posiadać różne kształty: od oczywistego okrągłego, także wielokątny, kwadratowy, a nawet trójkątny (2 dolary z Wysp Cooka). Są również monety z dziurą pośrodku. Wykonuje się je najczęściej z: metali (np. srebro, złoto, miedź, platyna), ich stopów (np. brąz, mosiądz), ale i z drewna, czy z plastiku (seria monet wydanych dla Wysp Kokosowych). Najmniejszą znaną monetą był hemitetartemoron (1/8 obola) z Aten – 2mm, natomiast największą 1000 mohurów z imperium Mogołów wybite w Agrze w 1613 r. – 203 mm, 12 kg. Monety kruszcowe i bilon to dwie zupełnie inne rzeczy. Wartość tych pierwszych jest uzależniona w zasadniczej mierze od ilości i wartości znajdujących się w nich metali. Bilon natomaist to pieniądz zdawkowy (fiducjonalny), tak jak banknoty. Jego wartość jest ustalona przez emitenta (w Polsce Narodowy Bank Polski – NBP)
Źródło: Wikipedia